Podejrzewasz mutyzm wybiórczy u swojego dziecka? Jesteś więc w miejscu, w którym większość rodziców zadaje sobie pytanie – co dalej? Do jakiego specjalisty udać się po diagnozę? Ile to potrwa? Czy pomoże czy zaszkodzi dziecku w dalszej edukacji i życiu?
Przygotowaliśmy przejrzystą grafikę dotyczącą procesu diagnozy i zdobywania wsparcia, która pomoże odpowiedzieć na powyższe pytania.
WAŻNE!!! Jeżeli cokolwiek w zachowaniu dziecka budzi Wasz niepokój, mimo wprowadzonych rozwiązań lub pojawiają się nowe okoliczności, należy udać się do lekarza psychiatry celem pełnej diagnostyki mutyzmu wybiórczego.
MW diagnozowane jest przez lekarza psychiatrę. Jeśli dobrze się do niej przygotujecie, diagnoza może zostać postawiona już na pierwszej wizycie. Warto zabrać ze sobą:
– opinię o funkcjonowaniu dziecka ze żłobka/przedszkola/szkoły,
– nagrania zachowań dziecka w domu i poza nim,
– wypełnione mapy mowy (nawyki związane z mówieniem w różnych miejscach i do różnych osób).
Ważne, aby zabrać ze sobą na wizytę inną osobę dorosłą – po to żeby nie rozmawiać o problemie dziecka przy nim. W niektórych przypadkach istnieje potrzeba zbadania dziecka przez specjalistów, wykluczenia innych zaburzeń. Gdy diagnoza mutyzmu wybiórczego się potwierdzi, a lekarz psychiatra wyda zaświadczenie, należy udać się do poradni psychologiczno-pedagogicznej (dalej:PPP) w celu złożenia wniosku o uzyskanie opinii wczesnego wspomagania rozwoju dziecka (dalej: WWRDz) – dla dzieci przedszkolnych; lub kształcenia specjalnego (dalej: KS) – dla dzieci szkolnych ze względu na zagrożenie niedostosowaniem społecznym.
Placówki czasami nie chcą współpracować bez stosownych dokumentów i zaleceń z poradni psychologiczno-pedagogicznej. Diagnoza jest też najczęściej niezbędna w przypadku dzieci starszych, powyżej 6 r.ż, u których MW znacznie się utrwaliło i z dużym prawdopodobieństwem na efekty trzeba będzie poczekać dłużej.
Orzeczenie o KS oraz opinia o WWRDz nierzadko ułatwiają uzyskanie wsparcia placówki (szkoły, przedszkola realizującego WWRDz) w walce z MW, ze względu na środki finansowe i dodatkowe godziny, które pozwolą na pracę nad pokonywaniem lęku.
Nie zawsze jest konieczne postawienie dziecku pełnej i formalnej diagnozy na początku pracy. Gdy dziecko dopiero rozpoczyna swoją przygodę z przedszkolem (MW nie zdążyło się utrwalić), a placówka jest chętna do współpracy i pomocy, formalna diagnoza nie musi być priorytetem.
Co oznacza „chętne do współpracy przedszkole”?
Minimum jedna osoba mająca codzienny kontakt z dzieckiem, powinna posiadać (lub zdobyć) wiedzę o MW i pracy nieformalnej. Wszyscy pracownicy powinni zostać przeszkoleni na temat mutyzmu wybiórczego, a rodzice muszą być informowani na bieżąco o postępach w terapii dziecka oraz pracować w środowisku. Oznacza to w każdym przypadku wdrożenie równolegle pracy w placówce oraz przez rodziców w środowisku (dom, sklepy, place zabaw itp.), a postępy będą widoczne i trwałe.
