Wczesna diagnoza i odpowiednio podjęta terapia mogą przyczynić się do szybszej poprawy funkcjonowania dziecka. Dlatego ważne jest, aby nauczyciele, logopedzi, psycholodzy i lekarze rodzinni baczniej przyglądali się dzieciom, które wyglądają na nieśmiałe poza domem i są małomówne w sytuacjach społecznych. Często towarzyszą im inne zaburzenia lękowe.
Jakie są czynniki kluczowe w terapii mutyzmu wybiórczego w placówce edukacyjnej?
1. Pomoc dla dziecka powinna opierać się na przedszkolu lub szkole – czyli miejscach, gdzie występuje u dziecka milczenie spowodowane lękiem.
2. Dziecko powinno widywać jedną i tą samą osobę dorosłą na terenie placówki kilka razy w tygodniu.
3. Osoba pracująca z dzieckiem powinna otrzymać specjalistyczne przeszkolenie (nie są wymagane kursy kwalifikacyjne) lub doszkalać się we własnym zakresie; powinna rozumieć jakie strategie pomogą dziecku pokonać mutyzm wybiórczy i skutecznie je wdrażać.
4. Cała szkoła powinna być wprowadzona w temat mutyzmu wybiórczego tak, aby żaden z dorosłych obecnych w szkole nieświadomie nie zwiększał lęku dziecka i nie zwiększał lęku dziecka.